مسئله مهمی که در موردش میخوام بنویسم سوالیه که

اکثرا میپرسن و واقعا که:

بعضی ها میپرسن که ما کسایی را سراغ داریم که هممممه

  جور گناهی انجام دادند و الان خوشبختند و چرا من که مثلا

   همش نماز میخونم و گناه نمیکنم فلان مشکل را دارم؟؟؟

 آخه بنده خدا مگه ما وظیفه  امون این نیست که عبادت کنیم

 و بنده خوبی باشیم؟ آخه شما از کجا میدونید اون طرف زندگی

         خوشبختی(به قول شما) داره و یا خواهد داشت ؟

                از کجا میدونید ظاهرش را حفظ نمیکنه؟  

 یعنی ما از پیغمبرا و اماما خوبتریم؟؟ حضرت محمد چقدر خوب

  بودند که خدا گفته رحمه اللعلمین ولی با این حال ۳ سال تو

 شعب ابی طالب چقدر زجر کشیدند و بهترین یاراشون که عمو

            و همسرشون بودند را از دست دادند و یا حضرت

ایوب بعد از این همه سال زجر و یوسف و یعقوب بعد از این همه

 سال فراق و و و  تا بعد از چندین سال به آنچه که خواستند

                          و لیاقتش را داشتند رسیدند

و حالا ماها رو ببینید که خیلی باشه چند سال کار خوب انجام دادیم

   (به قول خودمون) بعد طلبکار خداییم که چرا اینکار را واسمون

                         نمیکنی چرا اونکار را نکردی

    از کجا معلوم که به صلاحمون بوده؟؟

       اینو بدونید که خدا بهتر صلاح بنده اش را میدونه

و چه بسا اتفاقاتی که حتی خودمون هم خبر نداشتیم

               و خدا مواظبمون بوده ولی ماها .........

 شنیده اید که میگن طرف ظرفیت فلان چیز را نداره؟؟

خدا هم ظرفیت نعمت هایی که میخواد به بنده اش بده

                     را با صبر بنده اش می سنجه

ماها هر چقدر هم خوب باشیم باز یه جای یه دلی شکستیم 

                          و یا یه اشتباهی کردیم

         همیشه خدا به بنده اش فرصت بازگشت میده

           ولی وقتی میبینه بنده اش اعتنایی نمیکنه

       (عذابی که خودشون با اعمالشون باعثش میشن)

               کسایی را که خدا دیرتر عذاب میده 

       بیشتر عذابشون بده دیگه فرصتی واسه بازگشت

                           هم بهشون نمیده

   و اینطور آدم همونایی هستند که بعضی ماها فکر میکنیم

                     خدا چرا عذابشون نمیکنه؟؟

................................................................................

               عشق به خدا

تنها عشقی است که بی وفایی ندارد

عشق زمینی،جلوه ملکوتی توست خدایا

                             بهانه رسیدن در محضر   کبریاست ،خدایا

گر  مجنون  و دیوانه  و  رندیم که   هستیم

                              در  درگه  تو  عابد  و  باده   پرستیم  ،خدایا

(عشق زمینی نیز جلوه ای از عشق به خداست)

  کسایی هستند که خدا دوستشون نداشته و چون میخواد

                        یه عده را تو جوونی

    یه عده را تو میانسالی و یه عده را تو پیری عذاب میده

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: